FizjoLab: Baza wiedzy

Endoprotezoplastyka stawu kolanowego

Endoprotezoplastyka stawu kolanowego jest to operacja wymiany stawu; operacyjnie w miejscu uszkodzonej chrząstki stawowej wszczepia się implant, który ma zastąpić niewydolny staw kolanowy. Endoprotezoplastyka wykonywana jest w momencie, gdy w stawie pojawiają się znaczące zwyrodnienia, a ból występujący u pacjenta jest praktycznie niemożliwy do zniesienia. Zmniejszenie go jest możliwe na skutek leczenia farmakologicznego, rehabilitacji czy też leczenia zabiegowego. Operację wykonuje się, gdy powyższe metody okazują się nieskuteczne.

WSKAZANIA DO WSTAWIENIA ENDOPROTEZY TO:

  • trzeszczenie w stawie kolanowym,
  • nieustanny ból,
  • poranna sztywność w kolanie,
  • ograniczenie ruchomości w stawie, szczególnie utrudniony jest wyprost kolana,
  • problemy z chodzeniem,
  • tworzenie się osteofitów, czyli narośli kostnych,
  • zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe w stawie kolanowym.

KILKA SŁÓW O ENDOPROTEZIE

Staw kolanowy wymienia się częściowo lub w całości, a decyzja zależna jest od poziomu zmian zwyrodnieniowych. Częściowa wymiana następuje, w przypadku mniejszych zmian, w sytuacji, gdy więzadła stabilizujące kolana są w stanie nienaruszonym; wymiana całościowa dotyczy dużych zniszczeń. Istnieją trzy rodzaje endoprotez: cementowe – wykorzystujące cement kostny, bezcementowe – ich zastosowanie polega na zrastaniu się nowotworzonej tkanki kostnej z implantem oraz tak zwane endoprotezy hybrydowe, czyli połączenie dwóch powyższych. Sztuczny staw podobnie jak naturalny zużywają się, a szacowany czas żywotności endoprotezy to około 20 lat.

Operację wykonuje się w całkowitym znieczuleniu. W przypadku wymiany całościowej stawu wycina się uszkodzoną kość i chrząstkę stawową wstawiając sztuczny element. Częściowa endoprotezoplastyka polega na wymianie jednego element stawu – lekarz rozcina tkanki, aby dostać się do kości, usuwa narośla kostne wytworzone na skutek choroby zwyrodnieniowej, wycina elementy podlegające wymianie. Następnie w przygotowanych miejscach wszczepiane są elementy metalowe tworzące staw.

LECZENIE POOPERACYJNE

Leczenie po wstawieniu protezy jest pracą etapową. W pierwszej fazie rehabilitacji, najważniejsza jest redukcja obrzęku, bólu, przywrócenie ruchomości stawu kolanowego i wzmocnieniu całej kończyny. Ważne jest, aby pacjent nauczył się prawidłowego chodu przy użyciu kul ortopedycznych. W następnym etapie skupiamy się na odbudowie siły mięśniowej oraz na nauce prawidłowego chodu; w tym momencie rehabilitacji dołącza się również ćwiczenia priopriocepcji.  Po przejściu pierwszej fazy zwiększamy obciążenie treningowe i utrudniamy zadania ruchowe, aby przywrócić pełną sprawność kolana. Proces rehabilitacji trwa około pół roku, jednak przy predyspozycjach pacjenta,  oraz dobrze zaprogramowanej terapii proces ten można skrócić.

Zobacz pozostałe zagadnienia